De week events
- - Introductieweekend 'Het vergeten lied' met Erica Nap
Gehele dag
Introductieweekend 'Het vergeten lied' met Erica Nap
Introductieweekend ‘Het vergeten lied’
Het introductieweekend is een eerste stap om het Vergeten Lied in jezelf te horen en haar te verklanken in woord en geluid. Het weekend bestaat uit twee dagen waarin we werken met bovengenoemde werkvormen. Aansluitend is er een helende reis dag: Journey to Joy. Deelnemers zijn vrij deze aanvullende dag wel of niet bij te wonen. De maximale groepsgrootte is 12 deelnemers.
Journey to Joy
1 septemberHet leven gaf onze vele wegen die leiden naar het ontwaken van ons bewustzijn over wie we werkelijk zijn en wat onze bestemming is. Eén van de wonderen die de natuur ons gaf zijn de plantmedicijnen die al eeuwen gebruikt worden door de Sjamanen in Zuid-Amerika als spiritueel pad. In deze eeuw zijn wij in het westen gezegend ook te mogen leren van deze eeuwenoude medicijnen. De Journey to Joy biedt daartoe een mogelijkheid.
www.ericanap.nl
https://www.facebook.com/events/753113015105075/Houd ik van jouw pijn?
Sinds ik begon met het geven van workshops Vrije Zelfexpressie bespeurde ik bij mezelf een wonderlijke fascinatie voor pijn. Soms wilde ik wel eens een luchtige workshop geven en dan probeerde ik vooral ‘lekker’ te zingen met de mensen. Voor ik het wist, liet ik mijn plannen echter varen en kreeg ik de hele boel toch weer zover dat ze, wellicht nog even protesterend maar uiteindelijk toch vol overgave een hartverscheurend ‘au’ lieten horen. Als zo’n welgemeend ‘au’ mag klinken juicht mijn ziel. Ik vond dat lange tijd eigenlijk nogal ongepast en ik vroeg me af waar deze vreemde liefde toch vandaan kwam. Houd ik van pijn? Wil ik dat mensen lijden? Vind ik pas voldoening in mijn werk als mensen huilen?Ik houd van jouw vreugde!
In de loop van de jaren werd het me duidelijk; ik houd niet van pijn! Sterker nog… ik heb een enorme hekel aan pijn! Waar ik van houd, is van het bevrijden van pijn! Ik houd van tranen die al een heel mensenleven ingeslikt zijn en eindelijk mogen stromen. Ik houd van angstkreten die al een heel leven opgesloten zitten en eindelijk mogen klinken. Ik houd van het rauwe geluid van pijn die niet verfraaid, verdraaid, verbloemd, verdoemt, opgeleukt, ingedeukt, gemodelleerd of gespiritualiseerd hoeft te worden, maar eindelijk een eerlijke uitweg vindt. Ik houd van pijn die erkenning vindt, een luisterend oor vindt, een liefdevol gebaar vindt. Ik houd van pijn die waar mag zijn zonder dat er positieve gedachten, affirmaties of dooddoeners tegenaan moeten als pleisters op een oude wond. Ik houd van de ware positiviteit die per definitie onder de pijn tevoorschijn komt, van de zon die altijd achter de wolken blijkt de schijnen. Ik houd van vreugde! Ik houd van de vreugde die we vinden in het dal van onze ziel, omdat zij de grondtoon is van ons bestaan. Omdat zij het lied is dat wij zíjn! Ik houd van vreugde die we niet hoeven maken maar die er is. Om Dat.Het hoge woord
Zolang pijn niet mag klinken, zal zij het donker nodig blijven hebben om zichzelf in te verstoppen. Van daaruit zet zij de toon in een veel groter deel van ons leven dan ons lief is. Elke vorm van onvrijheid, van angst, onzekerheid en boosheid vindt zijn oorsprong in ingeslikte tranen, onderdrukte gevoelens, verzwegen waarheden en verdrongen beelden.Een tuin van ware vreugde
Ik houd intens van de gezichten van deelnemers als het ‘hoge’ woord eruit is. Ik houd enorm van de verbinding die ontstaat als we stoppen met proberen een berg te zijn. Als we in naakte openheid tegenover elkaar staan, als kneus én als wonder! Daar waar we niet meer hoeven klimmen en niet meer kunnen vallen, daar kunnen we eindelijk zíjn. Met alles wat er is. Daar vinden we vruchtbare bodem voor een tuin van ware vreugde.Mochten deze woorden je allerminst aanmoedigen af te dalen naar de diepten van je eigen ziel, kom dan níet het introductieweekend ‘Het vergeten lied’ doen! Mocht dit alles resoneren in je en jouw roepen om af te dalen en de vreugde en vrijheid te vinden die jij bént: er zijn nog twee plekken vrij voor dit weekend van 30 augustus -1 september. Je bent van harte welkom!
Voel je dat je toewijding er is maar houden de kosten van de cursussen je tegen? Schroom niet contact op te nemen.
In liefde,
Erica
- - Introductieweekend 'Het vergeten lied' met Erica Nap
Gehele dag
Introductieweekend 'Het vergeten lied' met Erica Nap
Introductieweekend ‘Het vergeten lied’
Het introductieweekend is een eerste stap om het Vergeten Lied in jezelf te horen en haar te verklanken in woord en geluid. Het weekend bestaat uit twee dagen waarin we werken met bovengenoemde werkvormen. Aansluitend is er een helende reis dag: Journey to Joy. Deelnemers zijn vrij deze aanvullende dag wel of niet bij te wonen. De maximale groepsgrootte is 12 deelnemers.
Journey to Joy
1 septemberHet leven gaf onze vele wegen die leiden naar het ontwaken van ons bewustzijn over wie we werkelijk zijn en wat onze bestemming is. Eén van de wonderen die de natuur ons gaf zijn de plantmedicijnen die al eeuwen gebruikt worden door de Sjamanen in Zuid-Amerika als spiritueel pad. In deze eeuw zijn wij in het westen gezegend ook te mogen leren van deze eeuwenoude medicijnen. De Journey to Joy biedt daartoe een mogelijkheid.
www.ericanap.nl
https://www.facebook.com/events/753113015105075/Houd ik van jouw pijn?
Sinds ik begon met het geven van workshops Vrije Zelfexpressie bespeurde ik bij mezelf een wonderlijke fascinatie voor pijn. Soms wilde ik wel eens een luchtige workshop geven en dan probeerde ik vooral ‘lekker’ te zingen met de mensen. Voor ik het wist, liet ik mijn plannen echter varen en kreeg ik de hele boel toch weer zover dat ze, wellicht nog even protesterend maar uiteindelijk toch vol overgave een hartverscheurend ‘au’ lieten horen. Als zo’n welgemeend ‘au’ mag klinken juicht mijn ziel. Ik vond dat lange tijd eigenlijk nogal ongepast en ik vroeg me af waar deze vreemde liefde toch vandaan kwam. Houd ik van pijn? Wil ik dat mensen lijden? Vind ik pas voldoening in mijn werk als mensen huilen?Ik houd van jouw vreugde!
In de loop van de jaren werd het me duidelijk; ik houd niet van pijn! Sterker nog… ik heb een enorme hekel aan pijn! Waar ik van houd, is van het bevrijden van pijn! Ik houd van tranen die al een heel mensenleven ingeslikt zijn en eindelijk mogen stromen. Ik houd van angstkreten die al een heel leven opgesloten zitten en eindelijk mogen klinken. Ik houd van het rauwe geluid van pijn die niet verfraaid, verdraaid, verbloemd, verdoemt, opgeleukt, ingedeukt, gemodelleerd of gespiritualiseerd hoeft te worden, maar eindelijk een eerlijke uitweg vindt. Ik houd van pijn die erkenning vindt, een luisterend oor vindt, een liefdevol gebaar vindt. Ik houd van pijn die waar mag zijn zonder dat er positieve gedachten, affirmaties of dooddoeners tegenaan moeten als pleisters op een oude wond. Ik houd van de ware positiviteit die per definitie onder de pijn tevoorschijn komt, van de zon die altijd achter de wolken blijkt de schijnen. Ik houd van vreugde! Ik houd van de vreugde die we vinden in het dal van onze ziel, omdat zij de grondtoon is van ons bestaan. Omdat zij het lied is dat wij zíjn! Ik houd van vreugde die we niet hoeven maken maar die er is. Om Dat.Het hoge woord
Zolang pijn niet mag klinken, zal zij het donker nodig blijven hebben om zichzelf in te verstoppen. Van daaruit zet zij de toon in een veel groter deel van ons leven dan ons lief is. Elke vorm van onvrijheid, van angst, onzekerheid en boosheid vindt zijn oorsprong in ingeslikte tranen, onderdrukte gevoelens, verzwegen waarheden en verdrongen beelden.Een tuin van ware vreugde
Ik houd intens van de gezichten van deelnemers als het ‘hoge’ woord eruit is. Ik houd enorm van de verbinding die ontstaat als we stoppen met proberen een berg te zijn. Als we in naakte openheid tegenover elkaar staan, als kneus én als wonder! Daar waar we niet meer hoeven klimmen en niet meer kunnen vallen, daar kunnen we eindelijk zíjn. Met alles wat er is. Daar vinden we vruchtbare bodem voor een tuin van ware vreugde.Mochten deze woorden je allerminst aanmoedigen af te dalen naar de diepten van je eigen ziel, kom dan níet het introductieweekend ‘Het vergeten lied’ doen! Mocht dit alles resoneren in je en jouw roepen om af te dalen en de vreugde en vrijheid te vinden die jij bént: er zijn nog twee plekken vrij voor dit weekend van 30 augustus -1 september. Je bent van harte welkom!
Voel je dat je toewijding er is maar houden de kosten van de cursussen je tegen? Schroom niet contact op te nemen.
In liefde,
Erica
- - Introductieweekend 'Het vergeten lied' met Erica Nap
Gehele dag
Introductieweekend 'Het vergeten lied' met Erica Nap
Introductieweekend ‘Het vergeten lied’
Het introductieweekend is een eerste stap om het Vergeten Lied in jezelf te horen en haar te verklanken in woord en geluid. Het weekend bestaat uit twee dagen waarin we werken met bovengenoemde werkvormen. Aansluitend is er een helende reis dag: Journey to Joy. Deelnemers zijn vrij deze aanvullende dag wel of niet bij te wonen. De maximale groepsgrootte is 12 deelnemers.
Journey to Joy
1 septemberHet leven gaf onze vele wegen die leiden naar het ontwaken van ons bewustzijn over wie we werkelijk zijn en wat onze bestemming is. Eén van de wonderen die de natuur ons gaf zijn de plantmedicijnen die al eeuwen gebruikt worden door de Sjamanen in Zuid-Amerika als spiritueel pad. In deze eeuw zijn wij in het westen gezegend ook te mogen leren van deze eeuwenoude medicijnen. De Journey to Joy biedt daartoe een mogelijkheid.
www.ericanap.nl
https://www.facebook.com/events/753113015105075/Houd ik van jouw pijn?
Sinds ik begon met het geven van workshops Vrije Zelfexpressie bespeurde ik bij mezelf een wonderlijke fascinatie voor pijn. Soms wilde ik wel eens een luchtige workshop geven en dan probeerde ik vooral ‘lekker’ te zingen met de mensen. Voor ik het wist, liet ik mijn plannen echter varen en kreeg ik de hele boel toch weer zover dat ze, wellicht nog even protesterend maar uiteindelijk toch vol overgave een hartverscheurend ‘au’ lieten horen. Als zo’n welgemeend ‘au’ mag klinken juicht mijn ziel. Ik vond dat lange tijd eigenlijk nogal ongepast en ik vroeg me af waar deze vreemde liefde toch vandaan kwam. Houd ik van pijn? Wil ik dat mensen lijden? Vind ik pas voldoening in mijn werk als mensen huilen?Ik houd van jouw vreugde!
In de loop van de jaren werd het me duidelijk; ik houd niet van pijn! Sterker nog… ik heb een enorme hekel aan pijn! Waar ik van houd, is van het bevrijden van pijn! Ik houd van tranen die al een heel mensenleven ingeslikt zijn en eindelijk mogen stromen. Ik houd van angstkreten die al een heel leven opgesloten zitten en eindelijk mogen klinken. Ik houd van het rauwe geluid van pijn die niet verfraaid, verdraaid, verbloemd, verdoemt, opgeleukt, ingedeukt, gemodelleerd of gespiritualiseerd hoeft te worden, maar eindelijk een eerlijke uitweg vindt. Ik houd van pijn die erkenning vindt, een luisterend oor vindt, een liefdevol gebaar vindt. Ik houd van pijn die waar mag zijn zonder dat er positieve gedachten, affirmaties of dooddoeners tegenaan moeten als pleisters op een oude wond. Ik houd van de ware positiviteit die per definitie onder de pijn tevoorschijn komt, van de zon die altijd achter de wolken blijkt de schijnen. Ik houd van vreugde! Ik houd van de vreugde die we vinden in het dal van onze ziel, omdat zij de grondtoon is van ons bestaan. Omdat zij het lied is dat wij zíjn! Ik houd van vreugde die we niet hoeven maken maar die er is. Om Dat.Het hoge woord
Zolang pijn niet mag klinken, zal zij het donker nodig blijven hebben om zichzelf in te verstoppen. Van daaruit zet zij de toon in een veel groter deel van ons leven dan ons lief is. Elke vorm van onvrijheid, van angst, onzekerheid en boosheid vindt zijn oorsprong in ingeslikte tranen, onderdrukte gevoelens, verzwegen waarheden en verdrongen beelden.Een tuin van ware vreugde
Ik houd intens van de gezichten van deelnemers als het ‘hoge’ woord eruit is. Ik houd enorm van de verbinding die ontstaat als we stoppen met proberen een berg te zijn. Als we in naakte openheid tegenover elkaar staan, als kneus én als wonder! Daar waar we niet meer hoeven klimmen en niet meer kunnen vallen, daar kunnen we eindelijk zíjn. Met alles wat er is. Daar vinden we vruchtbare bodem voor een tuin van ware vreugde.Mochten deze woorden je allerminst aanmoedigen af te dalen naar de diepten van je eigen ziel, kom dan níet het introductieweekend ‘Het vergeten lied’ doen! Mocht dit alles resoneren in je en jouw roepen om af te dalen en de vreugde en vrijheid te vinden die jij bént: er zijn nog twee plekken vrij voor dit weekend van 30 augustus -1 september. Je bent van harte welkom!
Voel je dat je toewijding er is maar houden de kosten van de cursussen je tegen? Schroom niet contact op te nemen.
In liefde,
Erica